Χαρουμενος στην αθηνα
Βγαίνεις έξω από το κλουβί.Κοιτάζεις γύρω τα υπόλοιπα κλουβιά. Τσιμέντο το μοναδικό αξιοθέατο και άνθρωποι χωρίς ύφος . Θόρυβος και οργή ξεχωρίζουν από τα άλλα σιδερένια κλουβιά , που χωρίς λόγο χρησιμοποιούνται. Από άλλο πλανήτη πρέπει να είμαι , για να μου φαίνονται παράλογα . Περνάνε οι ώρες χωρίς ιδιαίτερο σκοπό και λόγο . Το μόνο που μπορεί να περάσει από το όποιο μυαλό είναι πως θα φύγω , μα τι λέω δεν υπάρχει λόγος . Εδώ θα έχω ευκαιρίες για δουλειά , εδώ θα πρέπει να γνωρίσω το έντερον μου ήμισυ και να τα κάνω όλα μικρά (παιδάκια , σπιτάκι , δουλίτσα , βολτίτσα ,καφεδάκι... κτλ) , εδώ θα έχω πρόοδο σαν άνθρωπος και εξ ' άλλου για να πεισθώ ας δω αυτούς που με περνάνε. Αστυφιλία καταραμένη τι κάνεις στους απροσδιορίστου πνεύματος σάλιαγκες και σε ακολουθούν όπως οι πολιτικοί τα λεφτά?
Την μάσκα μιας κοπέλας όμορφης φοράει η αθηνα (όπως και κάθε μεγαλούπολη) και μέσα από το προσωπείο κρύβεται ένα τέρας , ένα τέρας φρικτό , που έχει σκοπό να σου πάρει την κρίση , την συνείδηση , να απαλείψει κάθε δικαίωμα διαφορετικότητας σε σένα .
Σε βάζει από κάτω και αφού γίνεις ένα τελικά με τους υπόλοιπους σε κάνει να νιώθεις ευχαριστημένος.....
"Καταναλώνω άρα υπάρχω" είχα γράψει σε ένα τοίχο .Έτσι και γω βάζω σκοπό να πάρω μια μερτσέντες , ένα σπίτι τεράστιο με αμέτρητα δωμάτια (όπως στον μύθο με το ξενοδοχείο) θα κάνω ταξίδια με τα αμέτρητα λεφτά μου και θα περιορίσω τη ελευθερία μου θα την συρρικνώσω σε ένα καλώδιο έθερνετ , θα διασχίσει με υποτακτισμο και δέος όλη την πεπερασμένη αλήθεια 0-1-1-1-0-1 . Εξ΄άλλου η συνείδηση μου έχει ανταλλακτική αξία όπως είπαμε και πριν όπως και τα πάντα γύρω γύρω . 1000 ευρώ τον μήνα και δώρο η σιωπή μου . Δεν είναι μόνο αυτά , είναι και άλλα μα δεν μου έρχονται γιατί μόλις είδα και γω την (προαναφερθείσα ) κοπέλα .
(Εικονες . 1 , 2 , 3 )
2 σχόλια:
Οι εικόνες μιας Αθήνας που αλλιώς ξεκίνησε και αλλού πηγαίνει.
Για την ακρίβεια βέβαια, την πηγαίνουν και μάλιστα την πηγαίνουν τέσσερις και επιδεικτικά, όπως τα φέρετρα στον τάφο, στον δικό της τάφο.
Κρίμα είναι γι αυτήν, κρίμα και για εμάς. Για όσους τουλάχιστον μπορούν ακόμα να βλέπουν.
Η υπομονή εδώ δεν έχει θέση...
Και μαλλον ουτε και μεις....
Δημοσίευση σχολίου