Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο σκεπτόμενος ,ίσως το φως της ημέρας είναι το μοναδικά αληθινό. Τα πράγματα σοβαρέψανε πολύ τελευταία. Ανοίγω την τηλεόραση να ακούσω ειδήσεις με αγωνία για το τι καινούριο έχει συμβεί. Νομίζω ότι βλέπω ταινία τρόμου και είμαι μόνο 25 ακόμα. Νοιώθω την ανάγκη να γράψω. Θέλω να βγάλω ότι έχω μέσα μου. Θέλω να πω μερικά πράγματα όσο πιο απλά, και απέριττα γίνεται και πρώτα στον εαυτό μου.
Η οικονομία ανά τον κόσμο πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο κοσμάκης φτωχαίνει, οι μεγαλοεπιχειρηματίες πλουτίζουν, οι κυβερνήσεις κάνουν τηλε-δημοκρατία και τα σκάνδαλα ξεφυτρώνουν σαν αγκάθια παντού. Βρίσκομαι σε ένα αδιέξοδο και δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ, τι να σκεφτώ και που πρώτα να ρίξω ευθύνες. Νιώθω τεράστια οργή και δεν ξέρω που να ξεσπάσω. Για να μην τρελαθώ λοιπόν έκατσα και έκανα αυτό που κάνω πάντα και που δυστυχώς αποφεύγουν να κάνουν οι περισσότεροι, χρησιμοποιώντας διάφορες δικαιολογίες , έκατσα και σκέφτηκα ψύχραιμα (σαν να μην είναι και δικό μου) ποιό είναι το πρόβλημα αυτό.
Με τα λίγα που ξέρω μπορώ να διακρίνω ότι τα προβλήματα ποτέ δεν ξεκινάνε από ένα σημείο μόνο κάποια συγκεκριμένη στιγμή . Θα ξεκινήσω λοιπόν να αναλύω κάποιες βασικές πτυχές του προβλήματος .

Νομισματικό σύστημα

Είναι ένα σύστημα που επινόησε ο άνθρωπος για να εξυπηρετεί τον ίδιο τον άνθρωπο. Η ουσία αυτής της επινόησης είναι ότι στα υλικά αγαθά δόθηκε κάποια αξία - αν και το μεγάλο κόλπο παίζεται στο ποιός κατέχει τους φυσικούς πόρους –τις πρώτες ύλες , γιατί οι φυσικοί πόροι δεν είναι άπειροι (ατελείωτοι) στο περιβάλλον άρα και η αξία τους μεγαλώνει όσο εκλείπουν φυσικά ή τεχνητά . Κάθε άνθρωπος μέσα από την δουλειά του κερδίζει κάποια (μεταλλικά η χάρτινα αντικείμενα ) τα νομίσματα , που αντιστοιχούν σε μια αξία που ορίσαμε εμείς οι ίδιοι που του επιτρέπουν να αγοράζουμε τα υλικά αγαθά (τρόφιμα, ρούχα, πράγματα για το σπίτι, κλπ.). Με τον καιρό αυτό το σύστημα άρχισε να γίνεται ολόκληρη επιστήμη. Φαινομενικά δεν υπάρχει τίποτα το κακό σε αυτό. Κι όμως εκεί ακριβώς εστιάζεται το πρόβλημα! Κάποιοι μάγκες που ασχοληθήκανε εκτενέστερα με το νομισματικό σύστημα, το κάνανε απείρως πολύπλοκο , το κόψανε και το ράψανε στα μέτρα τους. Κάπου σε αυτό το σημείο κάνουν την εμφάνιση τους οι τράπεζες. Σκοπός ήταν να γίνει τόσο πολύπλοκο το σύστημα που να μην το κατανοεί ο απλός κοσμάκης και τα καταφέρανε. Ακόμα και όσοι σπουδάζουν οικονομικά είναι δύσκολο να φτάσουν σε βάθος και να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει. Δεν το παίζω έξυπνος απλά σκέφτομαι σαν κακός άνθρωπος ,διότι μόνο έτσι θα φτάσω στην αλήθεια. Όπως ένας καλός ντεντέκτιβ πρέπει να μπει στο διεστραμμένο μυαλό του συριακού δολοφόνου για να καταφέρει να τον πιάσει. Δυστυχώς έτσι είναι. Ο κοινός νους αλλά και ο απλά έξυπνος ,δεν μπορεί να συλλάβει τα παιχνίδια που παίζονται στα παρασκήνια πρέπει να είσαι διεστραμμένα «έξυπνος » .
Όσο για τις οικονομικές σχολές , μαθαίνουν στους μαθητές μόνο ότι χρειάζεται να ξέρουν προκειμένου να ειδικευτούν σε ένα μικρό κομμάτι την οικονομικής επιστήμης. Μπορεί να ακούγεται παράλογο αλλά σκεφτείτε το. Ποιος θα μοίραζε την γνώση που απέκτησε με κόπο και πονοκέφαλο στα παιδαρέλια των οικονομικών σχολών; Όταν ξέρεις κάτι σημαντικό που μπορεί να σου φέρει κέρδος, δεν το μοιράζεσαι με κανέναν. Είναι σαν να ξεθάβει κάποιος ένα θησαυρό και να τρέχει να το διατυμπανίσει σε όλους. Γίνεται; Το ξέρω και από προσωπική πείρα δηλαδή. Τελείωσα λογιστική αλλά όταν ρωτάω τον λογιστή να μου πει μερικά από τα μυστικά της δουλειάς απλά τον κάνω να χαμογελάει! Έτσι λοιπόν το νομισματικό-οικονομικό σύστημα έγινε η επιστήμη που κερδίζουν οι λίγοι , οι μάγκες. Το κακό όμως δεν σταματάει εκεί.

Πολιτικό σύστημα
Για να λέγεται μια κοινωνία οργανωμένη πρέπει να υπάρχει μια διοίκηση, όχι μόνο για να κάνει κουμάντο στη μάζα αλλά για να αντιπροσωπεύει την μάζα. Έτσι λοιπόν κάθε χώρα έχει την κυβέρνηση της που αναλαμβάνει την ευημερία των πολιτών της. Τελικά όμως όλοι καταλαβαίνουμε ότι οι κυβερνήσεις κάθε άλλο παρά τους πολίτες σκέφτονται. Όσο μπλέκει το χρήμα σαν προσωπικό όφελος μέσα από την πολιτική τόσο οι άνθρωποι φθείρονται , γίνονται άπληστοι και οι κυβερνητικοί υπάλληλοι ανίκανοι για όποιο καλό.
Δεν έχω να γράψω πολλά σε αυτό το κομμάτι διότι τα ζούμε καθημερινά και είμαστε όλοι ενήμεροι. Οι κυβερνώντες προχωράνε με ψέματα, σκάνδαλα και προσωπικά μόνο συμφέροντα. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι οι κυβερνήσεις από τις πιο μικρές μέχρι τις πιο μεγάλες, δεν έχουν καμία σχέση με την ίδρυση και την συνέχιση της θετικής οικονομικής ανάπτυξης. Στην εποχή μας οι μάγκες που φτιάξανε αυτό το πονηρό νομισματικό σύστημα και οι μάγκες που μας κυβερνάνε ανήκουν στην ίδια κάστα. Άλλο κυβέρνηση και άλλο τράπεζα, φαινομενικά. Ξέρω ότι κλονίζω τα πιστεύω πολλών ανθρώπων με αυτά που λέω αλλά μάλλον είναι καιρός να κουνήσουμε λίγο το κεφάλι μας να δούμε αν το μυαλό είναι ακόμα στη θέση του και ικανό να λειτουργεί. Και συνεχίζω. Πολλές μεγαλο-επιχειρήσεις είναι πολύ ισχυρότερες από πολλές κυβερνήσεις (για να μην πω από όλες). Μην ξεχνάμε ότι το κουμάντο το κάνει αυτός που έχει τα λεφτά. Που είναι τα λεφτά λοιπόν, στις κυβερνήσεις για την ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους; Αν κάνουμε μια έρευνα για το τι έσοδα έχουν επιχειρήσεις όπως οι η BP , η SIEMENS που ακούγεται τελευταία στην Ελλάδα με τα σκάνδαλα και δεκάδες άλλες θα δείτε τελικά ποιος κάνει κουμάντο , που βρίσκονται τα λεφτά και τι σκοπούς εξυπηρετούν . Άλλωστε δεν χρειάζεται κανείς να έχει στην κατοχή του αστρονομικά ποσά για να χρηματοδοτήσει πολιτικούς ή άτομα σε θέσεις κλειδιά του κρατικού συστήματος. Και μην ξεχνάμε ποτέ τις τράπεζες ,ανήκουν στα ίδια αφεντικά των μεγάλων επιχειρήσεων! Τώρα σαν να διακρίνεται λίγο καλύτερα το πρόβλημα. Αλλά πάλι δεν σταματάει εκεί…


Κοινωνικό σύστημα (ο άνθρωπος)
Όλοι οι άνθρωποι φαινομενικά είμαστε καλοί. Αλλά εκτός από καλοί είμαστε και αφελείς. Αυτό κατά γενική άποψη συγκαταλέγεται στην κακή πλευρά του ανθρώπου. Διότι το να μην θέλει κάποιος να σκοτίζει το μυαλό του , να μην θέλει να σκεφτεί σοβαρά κάποια πράγματα στη ζωή του είναι επιλογή του σεβαστό αρκεί με τις μηχανορραφίες του ή την υποδούλωση της ζωής του σε τρίτους να μη γίνεται εμπόδιο στους σκεπτόμενους . Όλοι υποστηρίζουν ότι σκέφτονται. Δυστυχώς όμως οι τεχνολογία δεν έχει προχωρήσει τόσο ώστε να εφεύρει ένα μηχάνημα που να μετράει ποιος σκέφτεται περισσότερο ή καλύτερα. Πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε έντιμα τον εαυτό μας για την ποσότητα και την ποιότητα των σκέψεών μας.

Ο άνθρωπος από την φύση του έχει την τάση να θέλει να βελτιώνει τη ζωή του και να απολαμβάνει όλο και περισσότερα αγαθά της φύσης. Υλικά και μη. Ως εδώ τίποτα το κακό δεν υπάρχει. Αποτέλεσμα αυτού όμως είναι να καταναλώνουμε μέρα με την ημέρα όλο και περισσότερα αγαθά. Κανένας όμως δεν μπαίνει στον κόπο να σκεφτεί, που βρίσκονται όλοι αυτοί οι πόροι και παράγονται τόσα υλικά αγαθά. Φτάνουν για όλους ; Τι διάρκεια μπορεί να έχουν ; Έχουμε μπει (δεν μας έχουνε βάλει μόνο οι άλλοι) σε ένα παιχνίδι υπερ-καταναλωτισμού που σκοπός είναι να καταναλώνουμε όσα περισσότερα πράγματα μπορούμε. Έτσι μόνο «ζούμε» τη ζωή. Μια ζωή που ουσιαστικά δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα-δεν αφήνει κάποια ιδιαίτερη γεύση. Καταναλώνουμε ότι μας επιτρέπει η τσέπη μας αλλά και αν δεν φτάνουν τα λεφτά δεν υπάρχει πρόβλημα! Υπάρχουν και τα δάνεια από τις τράπεζες που μας βοηθάνε να ζούμε ακόμα καλύτερα. Να η αφέλεια σε όλο της το μεγαλείο.

Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να το συγχωρέσω αυτό στους ανθρώπους. Ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξάνεται ταυτόχρονα με την αύξηση των αναγκών του, ενώ η ενέργεια του πλανήτη και οι φυσικοί του πόροι μειώνονται δραματικά. Τι αποτέλεσμα λέτε να έχουμε; Κανένας δεν κάνει ουσιαστικές σκέψεις. Κανένας δεν βλέπει ότι με την μανία που καταναλώνουμε τα πάντα δεν μπορούμε να ζήσουμε μια ικανοποιητική ζωή διαρκείας. Κανένας δεν καταλαβαίνει ότι η πίτα έχει 10 κομμάτια και εμείς γύρο από το τραπέζι είμαστε 15. Άρα πρέπει να κόψουμε την τούρτα σε λίγο μικρότερα κομμάτια για να χορτάσουμε χωρίς να πρηστεί η κοιλιά μας. Βλέπουμε τα παιδιά σε διάφορες τριτοκοσμικές χώρες που πεινάνε και αναρωτιόμαστε με τραγική αφέλεια γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί πολύ απλά το 40% του πλανήτη ζει εις βάρος όλου του υπολοίπου αφού του κλέβει τη μερίδα του. Υπερκατανάλωση με την μόνιμη αφελέστατη δικαιολογία «θέλω να ζήσω». Ναι αλλά και ο διπλανός μας που δεν έχει να φάει θέλει να ζήσει και το δικαιούται εξίσου.
Τέλος πάντων επειδή το θέμα θέτει πολλούς προβληματισμούς δεν θέλω να ξεφύγω από αυτό που ξεκίνησα. Αυτό που έλεγα λοιπόν είναι ότι ο κόσμος θέλει να κάνει μεγάλη ζωή, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Μεγάλη ζωή όμως δεν κάνεις με «δανεικά», ζ εις με όσα έχεις. Δεν είναι ανάγκη να χρεωθεί κανείς μέχρι το λαιμό για να ζήσει και μετά να μένει κατάπληκτος -όταν τυχαίνουν αναποδιές – αφού δεν μπορεί να ξεχρεώσει με αποτέλεσμα να του παίρνει η τράπεζα τα υπάρχοντά του. Δεν ξέρω ποιος φταίει περισσότερο για τα δάνεια. Οι τράπεζες που τα δίνουν ή οι καταναλωτές που τα παίρνουν !
Μπορώ να παρομοιάσω τους ανθρώπους και την εξάρτηση από τις τράπεζες ,σαν τους ναρκομανείς και τους εμπόρους ναρκωτικών αν και δεν είναι τόσο ιδανικό το παράδειγμα και αυτό από την άποψη ότι κάποιες φορές το δάνειο έγινε για σπίτι, για δουλειά ή για λόγους υγείας.

Συμπέρασμα: Η κοινωνία με την αφέλεια της υποστηρίζει ένα σύστημα που από κατασκευής του είναι «ελαττωματικό» για τον μέσο άνθρωπο. Μετά από αυτή την ανάλυση νομίζω ότι το τοπίο ξεκαθάρισε κάπως. Δεν έχω να πω τίποτε άλλο. Ίσως θα μπορούσα να πω κάτι για την εκκλησία αλλά αφού μίλησα ήδη για τις «επιχειρήσεις» πιο πάνω δεν χρειάζεται να μακρηγορώ.
Τώρα νοιώθω λίγο καλύτερα. Ξέρετε γιατί ; Γιατί κατανόησα το πρόβλημα στις τρεις του τουλάχιστον διαστάσεις. Σίγουρα είναι πολλά αυτά που δεν ειπώθηκαν. Ας κρατήσουμε όμως την κεντρική ιδέα. Εκεί που εξακολουθώ να θεωρώ τον εαυτό μου αφελή είναι στην ιδέα ότι «θα εργαστώ» τώρα που θα αποκτήσω το πτυχίο!
Μήπως φίλοι τελειόφοιτοι να κατέβουμε με τις κουμπούρες στο κέντρο και να απαιτήσουμε το εξής απλό, επιδοτούμενη απασχόληση των πτυχιούχων ανά κλάδο σπουδών επί 2ετία τουλάχιστον, μήπως και αυξηθούν οι πιθανότητες να ικανοποιήσουμε εκείνο το αστείο των εργοδοτών στις αγγελίες : ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ !!!!!!!!

Ανδρέας Δ.