Ιερο προσκύνημα
Δια της πλαγίας οδού αντικατάσταση .
Με Μια ζαλάδα , περνάς σε έναν άλλο κόσμο , του πανέμορφου τίποτα . Τι και αν τα όνειρα μας υπόκεινται σε ανάγκες δουλοπρέπειας , τι και αν ο μόνος θεός μας είναι υλικός και συνήθως χάρτινος ακόμη και πλαστικός , εμείς εκεί τον χαβά μας . Μπορεί κάποιος να ζήσει με λιγότερα ? Μα για να ζήσει κάποιος με λιγότερα κάποιος θα περνάει με περισσότερα και ποιος το δέχεται αυτό ?
Θες να βγεις στον δρόμο , να εξεγερθείς . Όχι κανε υπομονή θα έρθουν και καλύτερες μέρες για μας τα ρομπότ . Αντι λοιπόν να αναρωτιέσαι που πήγαν τα λεφτά σου , καλύτερα να αναρωτηθείς που πήγε ο εαυτός σου .
Όπως είχα διαβάσει κάπου , θα ήταν μάλλον καλύτερος ο κόσμος αν όλοι γινόμασταν αυτό που θέλαμε να γίνουμε πριν γίνουμε αυτό είμαστε . Μα τι σου λέω τώρα . Εσύ για να χαρείς θες μια τηλεόραση , ένα μεγάλο σπίτι μια κούρσα πέντε μέτρα ένα αι φοουν ακριβά ρούχα και ρολόγια . Μα τελικά τι μένει . Ένα κενό . Ένα πανέμορφο τίποτα .
Η αγάπη είναι η απάντηση .Μα ξέχασα ποιο είναι το ερώτημα .
.png)
3 σχόλια:
Orea ta les .
Πολύ όμορφη ανάρτηση καλό μου Πετριστατικό. Μερικές φορές έχω την εντύπωση πως είμαστε χαρούμενοι με όσα έχουμε ή όσα θέλουμε, δεν είμαστε όμως ευτυχισμένοι. Και κάπου εκεί, βρίσκουμε μία πηγή αγάπης (έναν φίλο, ένα ποίημα, μία μικρή "συμμαχία" για έναν κοινό στόχο) και κολλάμε με την πλάτη στον τοίχο μέχρι να συνέλθουμε.
Viva la vida!
Και μην ξεχνάμε οτι όσα πιο πολλά αγαθά αποκτάμε, τόσο πιο κενοί νοιώθουμε. Ενώ αν αγαπούσαμε περισσότερο θα καταλαβαίναμε οτι μόνο αυτό χρειάζεται. Το πρόβλημα ξέρετε ποιο είναι... οτι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει καλά τον εαυτό του ή δεν του δίνεται η ευκαιρία να τον γνωρίσει ή τον απαρνιέται... Δεν ξέρουμε τι θέλουμε πραγματικά και τι όχι... Με απλά λόγια του δημοτικού θα έλεγα ότι: Όταν ο οργανισμός μου ζητάει νερό για να ξεδιψάσει κι εγώ αντί για νερό του δίνω αναψυκτικό, προσωρινά νιώθω οτι ξεδίψασα αλλά πολύ σύντομα θέλω κι άλλο κι άλλο κι άλλο... Μόνο το νερό ξεδιψάει 100% τον οργανισμό!
Δημοσίευση σχολίου