η ζωή έχει πλάκα

Είν’ ακριβός ο αέρας που φτύνεις

ακριβό το ποτό και το πίνεις

Τρύπιες τσέπες και μακό φανελάκι

είν’ ο κόσμος μπουκιά και φαρμάκι

είν’ ο κόσμος δροσιά κι αεράκι

Λύσσα ο έρωτας, χάδι ο έρωτας

κόκκινα μάτια μου μη με ρωτάς

Στα 17 σου πηδάς το καλάμι

στα 19 σου κανείς δεν σε πιάνει

Τρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο

σε λίγα χρονάκια δεν ξέρεις που πας

Ενήλικο μούτρο ανοίγεις γραφείο

Τα πεντοχίλιαρα μυρίζουν αιδίο

Γλυκά νανουρίζεις το ρήγμα π’ ανοίγεις

το ξέρεις καλά η ζωή σου έχει φύγει?

συμβόλαιο στο πάθος που λήγει

Θηλιά ο έρωτας, ανάγκη ο έρωτας

καμένα μάτια μου μη με ρωτάς

Τρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο

φοβάσαι και ξέρεις που πας

Όλοι οι καριόληδες μια εταιρία

Σάπια ηλικία και αδυναμία

Γελάει ο χρόνος και γελάει ανθισμένος

στο δρόμο σκοτώνει κι είναι κερδισμένος

Σπάει το νήμα κι αναρωτιέσαι:

τόσα χρονάκια γιατί να τραβιέσαι

Στάχτη ο έρωτας, μνήμη ο έρωτας

γέρικα μάτια μου μη με κοιτάς

Τρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο

σε λίγα χρονάκια το ξέρεις γερνάς

Καληνύχτα μαλάκα η ζωή έχει πλάκα

έχει γούστο και φλόγα είναι κάτι σαν ρόδα

σε πατάει και σε παίρνει, μόνο ίχνη σου σέρνει